Kapelania Polska w São Paulo
Adres:
Paróquia de Na. Sra. Auxiliadora
R. Três Rios,75 - LUZ
01123-001 São Paulo - SP
Chrystusowcy którzy pracowali w kapelanii:
Ks. Mirosław Stępień (1996-2006)
Ks. Jan Flig (2006-2008)
Ks. Andrzej Wojteczek (2008-2015)
Ks. Kazimierz Długosz (2015-2016)
Kapelania polska w São Paulo – historia i teraźniejszość
Duszpasterstwo polskie w São Paulo zostało zorganizowane w późniejszym czasie aniżeli w stanach : Paraná, Santa Catarina i Rio Grande do Sul. Sporadycznie dojeżdżali do Polonii w São Paulo księża misjonarze św. Wincentego z Kurytyby. Od czasu do czasu ówczesne Towarzystwo Polskie organizowało nabożeństwa. Miały one miejsce z okazji świąt narodowych czy też z racji przyjazdu jakiegoś kapłana-rodaka. Początki duszpasterstwa polskiego w São Paulo sięgają okresu sprzed pierwszej wojny światowej. Jednak stałą działalność duszpasterską na rzecz Polaków zamieszkujących w tym mieście rozwinęli polscy salezjanie. 24 sierpnia 1933 roku ks. Teofil Twórz SDB jako nowy proboszcz objął parafię Matko Boskiej Wspomożycielki, która została utworzona przez arcybiskupa Duarte Leopoldo e Silva podczas pierwszej wojny światowej. Ks. Twórz podjął się dokończenia budowy kościoła parafialnego. On też zbudował w kościele Wspomożycielki kaplicę Matki Boskiej Częstochowskiej, która stała się ośrodkiem polskiego życia religijnego w tym mieście. Jednak, aby Polakom zapewnić lepszą opiekę duszpasterską sprowadził do São Paulo ks. Pawła Śliwińskiego, również salezjanina. Zasługuje na wspomnienie wizyta arcybiskupa Józefa Gawliny, opiekuna polskiej emigracji, który w dniach od 5 do 8 września 1950 roku przebywal wśród Polaków w São Paulo. Dzięki jego zabiegom i w porozumieniu z miejscowym ordynariuszem, kardynałem Vasconselos Motta, dotychczasowa kapelania polska otrzymała status kanoniczny. Wypada również wspomnieć inne wizyty polskich hierarchów w São Paulo. Pierwszym był kardynał August Hlond, Prymas Polski i założyciel Towarzystwa Chrystusowego. W drodze na Kongres Eucharystyczny w Buenos Aires w 1934 roku, zatrzymał się w São Paulo i spotkał się z Polonią. W tym samym roku biskup Teodor Kubina z ramienia Episkopatu Polski odwiedzał środowiska polskie w Brazylii i spotkał się również z rodakami w São Paulo. W czasie tej wizyty ksiądz biskup poświęcił ołtarz Matki Bożej Częstochowskiej w kościele salezjanów pod wezwaniem Matki Bożej On też jest fundatorem obrazu Matki Bożej umieszczonym w ołtarzu. Kolejnym hierarchą, który spotkał sie z Polonią był kardynał Józef Glemp, Prymas Polski. 22 lutego 1984 roku odprawił dla Polaków Mszę św.,wziął udział w specjalnie przygotowanej akademii, odwiedził klub ”44”. Następnego dnia kard. J. Glemp złożył wizyte polskim zmartwychwstańcom oraz odwiedził siedzibę Towarzystwa im. Józefa Piłsudskiego. Wielokrotnie odwiedzał Polonię w São Paulo ksiądz arcybiskup Szczepan Wesoły, delegat Prymasa Polski dla duszpasterstwa polonijnego. Po drugiej wojnie światowej duszpasterstwo polskie salezjanów opierało sie na ofiarej pracy księży: Antoniego Łatki, Jana Kasprzyka – byłego wieźnia obozu koncentracyjnego w Dachau, Stanisława Łobazy i Józefa Ślazyka. Wspomnieć należy również ks. Władysława Klinickiego. Od 1949 roku zaczęto wydawać biuletyn “Ziarna i Kłosy”. W początkach pismo to wychodziło w nakładzie 700 egzemplarzy. Z czasem liczba zaczęła spadać. Przy ośrodku duszpasterstwa polskiego zorganizowano bibliotekę, ks Kasprzyk prowadził chór parafialny, propagowano polską kulturę poprzez tańce, organizowanie jasełek, inscenizacji, wystawiano sztuki teatralne polskich autorów. Księża salezjanie nie ograniczali działalności duszpasterskiej do jednego ośrodka: kościoła Matki Bożej Wspomożycielki. Spieszyli z posługą kapłańską do innych dzielnic, gdzie zamieszkiwali Polacy. Odprawiane były nabożeństwa w dzielnicach: Dezoito, São Caetano, Vila Yara, Anastácio, Presidente Altino, Osasco, Leopoldina. Polskie siostry felicjanki również podjęły współpracę na rzecz podtrzymywania polskości wśród młodego pokolenia emigracyjnego. Prowadziły w dzielnicy Quitauna katechezę,uczyły języka polskiego, a także śpiewu. Corocznie organizowały wystawy polskiej książki. Niestety można dostrzec zmniejszanie się liczby parafian. Wiele rodzin wyjechało z Brazylii, inne wtopiły się w miejscowe środowisko. Ponadto postępował coraz bardziej naturalny proces wynaradawiania się, szczególnie młodego pokolenia. Także duże odległości od kościołów, gdzie sprawowana była liturgia dla Polaków, stały sie powodem tego, że niektórzy rodacy biorą udział w nabożeństwach sporadycznie, kilka razy w roku. Specyficznymi nabożeństwami, ktore gromadzą większą liczbę wiernych są uroczystości: Bożego Narodzenia, Wielkanoc, 3 maja, 15 sierpnia, 11 listopada. Po kilkudziesięcioletniej owocnej pracy salezjanów kapelania polska w São Paulo została przejęta przez Prowincję Południowoamerykańską Towarzystwa Chrystusowego. Pierwszym duszpasterzem chrystusowcem został ks. Mirosław Stępień. 21 grudnia 1996 roku odprawił on swoją pierwszą Mszę św. dla miejscowej wspólnoty polonijnej. (oprac. wg. “W służbie Kościoła i Polonii” ks. Zdzisław Malczewski SChr) Kapelania polska działa przy kościele Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych (Nossa Senhora Auxiliadora) w São Paulo, Pça. Cel. Fernando Prestes, 233 – Bom Retiro – (metro Tiradentes). Msze św. po polsku odprawiane są w pierwsze niedziele miesiąca o godz. 11.00.
Na początku 2016 roku opieka nad kapelanią została przekazana polskich księżom pracującym w Sao Paulo
Polska kaplica w kościele
|
Wnętrze kościoła
|
ks. Andrzej Wojteczek SChr kapelan (2008-2015)
|
ks. Kazimierz Długosz kapelan od 2015r
|
