ks. Stanisław Nowak SChr - sylwetki zmarłych chrystusowców pracujących w Brazylii.
Pe. Stanisław Nowak SChr - perfis de padres falecidos da província Sul Americana da Sociedade de Cristo (texto em polonês e português)
śp. ks. Stanisław Nowak
Ks. Stanisław Nowak urodził się 6 kwietnia 1927 roku w Rudnic k. Łęgu Tarnowskiego, syn Jana i Rozalii z Kieciów. Ochrzczony został 9 kwietnia w rodzinnej parafii w Jurkowie. Po ukończeniu szkoły podstawowej oraz czterech klas Gimnazjum Ogólnokształcącego w Mościcach skierował 30 sierpnia 1948 roku prośbę o przyjęcie do Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu, w tym samym roku, 28 września, rozpoczął kanoniczny nowicjat w Puszczykowie, który ukończył profesją zakonną 29 września 1949 roku w Ziębicach. W Ziębicach też, w Niższym Seminarium Duchownym dokończył naukę na szczeblu średnim, zdając w 1950 roku egzamin maturalny. Następnie rozpoczął dwuletnie studia filozoficzne, a potem czteroletnie teologiczne w Poznaniu. Śluby dozgonne złożył 29 września 1952 roku w Poznaniu. Tam też przyjął wszystkie święcenia kapłańskie: subdiakonat 8 maja 1955 roku z rąk ks. bpa H. Bednorza, diakonat 29 maja tego roku z rąk ks. bpa L. Bernackiego i prezbiterat 15 kwietnia 1956 roku z rąk ks. abpa W. Dymka.
Po święceniach kapłańskich przez rok pełnił obowiązki przełożonego Domu Zakonnego w Morasku, pomagając zarazem miejscowemu proboszczowi w pracy duszpasterskiej. W 1957 roku po tzw. "odwilży Gomułkowskiej" powstała możliwość wyjazdów do polonijnej pracy duszpasterskiej. Ks. Stanisław wtedy został skierowany do pracy polonijnej w Brazylii i jest jednym z pionierów chrystusowców w tym kraju. Od marca 1958 roku objął wikariat w Guaranii das Missoes. Po roku pracy został pierwszym proboszczem w parafii przekazanej Towarzystwu Chrystusowemu - Dom Feliciano. 31 października 1962 roku otrzymał nominację na przełożonego Okręgowego Towarzystwa Chrystusowego w Brazylii, pełniąc dalej obowiązki proboszcza w Dom Feliciano. Dzięki jego pracy Dom Feliciano w 1963 roku zostało podniesione do rangi powiatu.
Ks. Stanisław, jako przełożony, wraz ze współbraćmi, utworzył w 1963 roku w Camaqua Małe Seminarium dla Chłopców. Kupiono teren i postawiono budynek seminaryjny, w który wmurowano kamień pochodzący z fundamentów gmachu Wyższego Seminarium Duchownego w Poznaniu. Seminarium to istniało osiem lat i kilkudziesięciu chłopców otrzymało możliwość wykształcenia i poznania języka i kraju swoich ojców. Do Camaqua przeniosła się też centrala prowincji brazylijskiej,
W 1965 roku ks. Stanisław otrzymał z Poznania przedłużenie kadencji przełożonego na kolejne trzy lata. W 1968 roku był delegatem na IV Kapitułę Generalną. W grudniu tegoż roku przedłużono mu kadencję przełożonego wiceprowincji brazylijskiej do czasu nominacji nowego przełożonego wiceprowincjała.
W 1969 roku został przeniesiony do Francji, gdzie pomagał w pracy duszpasterskiej w Montigny. W 1970 roku został duszpasterzem polonijnym w Hadze w Holandii. Od 1974 roku podjął obowiązki duszpasterza Polaków w Brunssum. Wszędzie gdzie pracował, otaczał rodaków opieką nie tylko duszpasterską, służył Polakom wszelką możliwą pomocą. Zatroskany był zawsze o dobro Towarzystwa i często odwiedzał Dom Główny w Poznaniu. Na początku lat 80-tych pośredniczył w przekazaniu do kraju kilku autobusów jako darowizny. Mimo małego i skromnego mieszkania zawsze był gościnny dla odwiedzających go współbraci. W 1989 roku został członkiem Rady prowincji niemieckiej, troszcząc się o współbraci. Często pomagał współbraciom na ich parafiach, zwłaszcza w Niemczech. Śmierć jednak nagle wyrwała go z grona duszpasterzy polonijnych 15 grudnia 1998 roku.
Uroczystości żałobne z udziałem współbraci prowincji niemieckiej i delegacji sąsiedniej prowincji francuskiej, miejscowego duchowieństwa i polskich władz konsularnych odbyty się 18 grudnia w Holandii w Brunssum. Mszy św. przewodniczył prowincjał ks. Ryszard Głowacki, a homilię wygłosił ks. Stefan Ochalski. Po pożegnaniu ciało zmarłego ks. Stanisława przewieziono do Poznania, gdzie 19 grudnia odbyły się uroczystości pogrzebowe. Koncelebrowanej Mszy św. przewodniczył wikariusz generalny ks. Antoni Klein, a homilię wygłosił przełożony prowincji niemieckiej ks. Ryszard Głowacki. On też poprowadził kondukt pogrzebowy. Ks. Stanisław Nowak spoczął w kwaterze chrystusowców na cmentarzu miłostowskim w Poznaniu.
ks. Bernard Kołodziej TChr
Pe. Estanislau Nowak
Passaram-se apenas duas semanas desde o sepultamento do Pe. João Jablonski, quando no dia 15 de dezembro de 1998 chegou a Poznan a notícia da repentina morte, na Holanda, do Pe. Estanislau Nowak, que ainda na semana anterior havia participado de um encontro dos coirmãos na Alemanha.
O Pe.Estanislau Nowak nasceu no dia 6 de abril de 1927 em Rudnica, perto de Leg Tarnowski, sendo filho de João e Rosália nascida Kiec. Foi batizado no dia 9 de abril na paróquia natal em Jurkowo. Após concluir a escola fundamental e 4 séries do Ginásio de Educação Geral em Moscice, no dia 30 de agosto de 1948 enviou um pedido para ser aceito na Sociedade de Cristo em Poznan. Naquele mesmo ano, no dia 28 de setembro, iniciou o noviciado canônico em Puszczykowo, que concluiu com a profissão religiosa no dia 29 de setembro de 1949 em Ziebice. Também em Ziebice, no Seminário Menor, concluiu os estudos no nível médio, prestando em 1950 o exame de madureza. A seguir iniciou os estudos de dois anos de filosofia, e depois os quatro anos de teologia em Poznan. Professou os votos perpétuos no dia 29 de setembro de 1952 em Poznan, onde também recebeu todas as ordens sacerdotais: o subdiaconato no dia 8 de maio de 1955, conferido pelo bispo Dom H. Bedonorz; o diaconato no dia 29 de maio do mesmo ano, conferido pelo bispo Dom L. Bernacki e o presbiterado no dia 15 de abril de 1956, conferido pelo bispo Dom W. Dymek.
Após a ordenação sacerdotal, por um ano exerceu o ministério de superior da casa religiosa em Morask, ajudando ao mesmo tempo ao pároco local no trabalho pastoral. Em 1957, após o chamado “degelo de Gomulka”, surgiu a possibilidade de viajar para o trabalho pastoral polônico. O Pe. Estanislau foi então encaminhado ao trabalho polônico no Brasil, e é um dos pioneiros da Sociedade de Cristo nesse país. A partir de março de 1958 assumiu o vicariato em Guarani das Missões. Após um ano de trabalho, foi o primeiro pároco na paróquia transferida à Sociedade de Cristo em Dom Feliciano. No dia 31 de outubro de 1962 recebeu a nomeação para superior regional da Sociedade de Cristo no Brasil, continuando a exercer o ministério de pároco em Dom Feliciano. Graças ao seu trabalho, em 1963 Dom Feliciano foi elevada à categoria de município.
Como superior, juntamente com os coirmãos o Pe. Estanislau instituiu em 1963, em Camaquã, um Seminário Menor para meninos. Foi adquirido um terreno e construído o prédio do seminário, no qual foi embutida uma pedra proveniente dos fundamentos do prédio do Seminário Maior em Poznan. Esse seminário funcionou por oito anos, e algumas dezenas de meninos tiveram a possibilidade de instrução e de conhecimento da língua dos seus pais. A Camaquã transferiu-se também a administração central da província brasileira.
Em 1965 o Pe. Estanislau recebeu de Poznan a prorrogação do mandato de superior para mais três anos. Em 1968 foi delegado para o IV Capítulo Geral. Em dezembro daquele ano teve prorrogado o mandato de superior da vice-província brasileira até a nomeação de um novo superior vice-provincial.
Em 1969 foi transferido à França, onde auxiliou no trabalho pastoral em Montigny. Em 1970 assumiu a pastoral polônica em Haia, na Holanda. A partir de 174 assumiu as funções de padre dos poloneses em Brunssum. Em todos os lugares em que trabalhou, não apenas envolveu os compatriotas de assistência pastoral, mas ajudou aos poloneses com todos os tipos de ajuda possível. Foi sempre solícito pelo bem da Sociedade e com frequência visitava a Casa Central em Poznan. No início dos anos 80 intermediou no envio de alguns caminhões de donativos à Polônia. Apesar da residência pequena e modesta, foi sempre hospitaleiro para os coirmãos que o visitavam. Em 1989 tornou-se membro do Conselho da província alemã, demonstrando desvelo pelos coirmãos. Muitas vezes ajudava aos coirmãos em suas paróquias, especialmente na Alemanha. No entanto a morte repentinamente o afastou do círculo dos sacerdotes polônicos no dia 15 de dezembro de 198.
As solenidades fúnebres, com a participação dos coirmãos da província alemã e de delegações da vizinha província francesa, do clero local e de autoridades consulares polonesas, realizaram-se no dia 18 de dezembro na Holanda, em Brunssum. A santa Missa foi presidida pelo provincial Pe. Ricardo Glowacki, e a homilia foi pronunciada pelo Pe. Estêvão Ochalski. Após a despedida, o corpo do falecido Pe. Estanislau foi transportado a Poznan, onde no dia 19 de dezembro realizaram-se as solenidades fúnebres. A santa Missa concelebrada foi presidida pelo vigário geral Pe. Antônio Klein, e a homilia foi pronunciada pelo superior da província alemã Pe. Ricardo Glowacki, que também conduziu o séquito fúnebre. O Pe. Estanislau Nowak descansou no jazigo da Sociedade de Cristo no cemitério de Milostowo, em Poznan.
Pe. Bernardo Kolodziej SChr
|
